สาวงามกะนายป.ญ.อ.

ตอนที่1

“กับคำว่ารักนะ มันเกิดขึ้นกับความรู้สึกบ้างก็ว่าเกิดจากหัวใจแต่สำหรับผมนะก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่แล้วมันมายังไงเหมือนว่าตั้งแต่ผมได้พบคุณผมรู้สึก...ผมรู้สึกอธิบายไม่ถูกสงสัยคงเป็นเพราะผมรักคุณตั้งแต่แรกรู้จัก”

“นาย”

“ไม่ว่าคุณจะคิดอะไรผมมีเวลาอยู่อีกไม่กี่วันผมตัดสินใจแล้วว่าต้องบอกคุณ”

“นายจะไปไหน”

“ผมต้องไปในที่ที่ไกลแสนไกล”

“ไม่ไปได้มะ”

“ทำไม”

“คือคือ... เพราะ.. เพราะ”

“เพราะอะไร”

“เพราะฉันรักคุณ”

อยู่อยู่ก็มีเสียงปิดทีวีดังขึ้น

“โรคจิตไอหนังพวกนี้ดูอยู่ได้ ปิดซะ”

“นี้ตาบ้าฉันดูหนังอยู่นะ”

“รู้แล้วมีตา  มองเห็น นี้ยัยส้มฉันเป็นพี่ชายของเธอนะ”

“งั้นก็ทำตัวให้น่าเคารพหน่อย ดิ”

“อะไรนะ”

“ป่าวป่าว”

“ได้ยินนะ ไม่น่าเคารพตรงไหน เออจะบอกอีกครั้งทีร้อยกว่านะก็ตรงที่ฉันเป็นพี่ชายของเธอไง”

“เออ คะคะพี่ชายฉันจะดูซูชิได้โปรดเปิดทีวีให้หน่อยนะคะ”

“เออ”

ผมตอบน้องสาวสุดที่รักของผมที่ทำตัวอย่างกับแม่แล้วทำสีหน้ารำคาญก่อนจะหยิบรีโมดเปิดทีวีให้เธอ

“เป็นอย่างไรบ้างคะกับตัวอย่างซีรี่เรื่องล่าสุดนำแสดงโดยฮัน ซูชิ, สิทธิวัฒน์ อมรสุธิโชต,ปาร์ค มินอา,วัฒนา วงศ์ภิภัคดี”

“ผู้หญิงคนนี้ อะพี่ซูชิอะไรของเธอหรอ”

“ไม่รู้จะปิดทำไมเห็นมะจบเลย”

“เออ พรุ่งนี้จะชวนฉันไปไหนนะ”

“ไปงานเปิดตัวหนังเรื่องเมื่อกี้อะ”

“จะไปดูยัยซูชิอะไรของเธออะหรอ”

“จะไปดูมินอาต่างหากมินอาจ๋ามินอาสุดที่รัก”

สงสัยงานนี้จะมีน้องชายแล้ววะเรา

“ตกลงเธอชอบใครกันแน่เนี่ย”

“ฉันชอปมินอา ไม่ได้ชอปดิรักเลย”

“มินอานี้เป็นคนเกาหลีหรอ”

“ก็ประมาณนั้น มินอามีพ่อเป็นคนเกาหลีมีแม่เป็นคนไทย ชื่อในวงการและนอกวงการคือ มินอา นามสกุล ปาร์ค ชื่อภาษาไทยชื่อ มีนา ชื่อเล่นชื่อ มิน,มินอา,มีน, เกิดวันที่ 15 มีนา ที่ชื่อมีนาเพราะตอนเด็กๆชอปปลา กรุ๊ปเลือด โอ อายุ 25 เท่ากับนาย”

“ทำอย่างกับเป็นญาติใกล้ๆของเธอ รู้ไปซะทุกเรื่อง”

“อย่างน้อยก็ยังดีกว่านายแล้วกันดูดิมอมแมมซกมกไม่หวีผมมากี่อาทิตย์แล้วฮะดูดิตูดดินสออะดูดเข้าไปไอ้โรคจิตขอร้องละพรุ่งนี้แต่งตัวดีๆนะ”

“เออๆ ครับครับคุณแม่”

วันต่อมาณ.งานเปิดตัวฯ

“นี่พี่ชาย ฉันบอกแล้วไงแต่งตัวดีๆ”

“นี้แหละดีละ”

ผมยิ้มกวนกวนแม่(น้องสาว)สุดที่รักของผม

“อีตาบ้า”

“เออแล้วคนที่ชื่อ ซูชิ อะไรนั้นอะ”

“ฮั่น ซูชิ พ่อของเค้าเป็นคนจีนที่ชอปประเทศญี่ปุ่นมาส่วนแม่เป็นคนเกาหลีเค้าเข้ามาอยู่ในเมืองไทยตอนอายุ 3 ขวบ อายุ 25 ในปัจจุบัน”

“เออ”

“สำหรับงานนี้ project ใหม่ของพวกเราเรื่อง มิโกะสาวน้อยกระแสจิต สำหรับ Teaser ของเรื่องมิโกะถูกโจรที่มาฆ่าพ่อแม่เธอข่มขืนแล้วนำมาทิ้งในป่าเธอได้หนีไปก่อนที่จะถูกฆ่า จนไปพบกับหญิงชราลึกลับคนหนึ่งแล้วเค้าก็ถ่ายทอดวิชากระแสจิตให้เธอ 10 ปีผ่านไป เธอตามล้างแค้นจนไปพบกับเด็กสาวคนหนึ่งโฮจิซึ่งสามารถสะกดจิตเธอเป็นเด็กที่น่าสงสารไม่มีใครคบจนมาพบกับมิโกะแล้ว 2 คนก็กลายเป็นเพื่อนสนิดคนแรกในชีวิตของโฮจิแล้วก็ช่วยกันหาตัวคนล้ายระหว่างทางกลับบ้านมิโกะได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งโดนทำล้ายเธอเลยช่วยไว้ ส่วนโฮจิได้พบกับผู้ชายงีเง่าชอปทำตัวเป็นเด็ก แต่แล้วเค้ากับมีเบื้องหลังเกี่ยวกับคนร้าย”

“สวัสดี คะ/ครับ”

“ดิฉัน ฮันซูชิคะ” 

“ฉันปาร์ค มินอา”

“ผมนิว”

“ผมแบงค์”

“พวกเราขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ/คะ”

“ฝากเนื้อฝากตัวแล้วเมื่อไรจะเอาคืนละ”

“นี้พี่ฉันขอร้องละอยู่นิ่งๆนะคะ”

“ครับ”

“พวกเราขอหยุดงานเปิดตัวเอาไว้แค่นี้นะครับ/คะ บ๊าบบ่าย”

“เออ โอเคส้มกลับได้แล้ว”

“จะรีบไปใหนฮะโมจิ”

“กลับบ้านไงแล้วอีกอย่างช่วยเรียกฉันว่าพี่ด้วยฉันชื่อโมแต่ไม่จิ”

“เออ”

“แล้วจะอยู่ต่ออีกนานมัย”

“จนกว่าจะได้ลายเซ็น”

“เฮ้ย ตั้งพันพันกว่าคนเนี่ยนะ”

“เออ”

“แล้วหายไปไหนแล้วเนี่ย”

โอยนี่งานเลิกตังแต่2โมงตอนนี้5โมงแล้ว ยัยส้มนี้เหลวไหลจริงเออจริงซิบอกว่าจะไปขอลายเซ็นนิถ้าจะเจอก็น่าจะหลังงานมั้งห้องพักนักแสดงเออไม่มีคนนิผมเลยอมตูดดินสอเหมือนเดิมซักพักมีผู้หญิงคนหนึ่งยิ้มแล้วมองผม

“มองอะไรครับ”

“555 อร่อยปะคะ”

เธอทำหน้าแบบไม่ค่อยอยากคุยด้วยแล้วอึ้งไปนิด

“ก็ อื้มอร่อยดี”

เธอยิ้มให้ผมแบบอึ้งอึ้งแล้วเดินผ่านใช้เธอเป็นคนสวยมากผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้นคุ้นนะ ผมมองไปเรื่อยๆรอบรอบแล้วผมก็หันไปเห็นห้อง ห้องหน้าห้องเขียนว่าปาร์ค มินอาเออใช้ผู้หญิงคนนั้นมันปาร์ค มินอานี้หว่าแล้วก็ส้ม โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามาน้องสาวตัวแสบทำไงดีเนีย เออไปดูที่รถดีกว่า

“โมจินี้นายให้ฉันรอเป็นชาติเลยนะ”

“เออ แล้วเธออะอยู่ อยู่อยากไปก็ไปอะไรของเธอ”

“เออฉันผิดขอโทษ”

“วันนี่มีสัมมาคารวะนิ”

“ฉันอารมดี”

“เรื่องไร”

“วันนี้ฉันได้จับมือมินอาด้วย”

“เออคำก็มินอา2คำก็มินอา”

“เออ พรุ่งนี้ไปซื้อของกับฉันที่กรุงเทพมอร์นะ”

“เออ เที่ยวซะทุกวัน”

“เออพี่พี่ทำงานอะไรอะอยู่กันมานานแล้วฉันเป็นน้องแท้แท้ยังไม่รู้เลย”

“มันไม่ใช้เรื่องของเธออย่าถาม แค่มีเงินเลี้ยงเธอก็พอละโอเคปะ”

ผมทำหน้าเครืองนิดๆ

“พี่เป็นไรอ้า”

“อ๋อป่าวไม่มีไร”

“น่าสงสัยนะเนีย”

วันต่อมาณ.กรุงเทพมอร์

“นี้กินไรดีอะ”

“อะ”

“นี้เป็นไร”

“ปาร์ค มินอา”

“อะไรนะ”

“วัสดีฮะพี่มินอา”

“อะจะวัสดี”

“อะไรนักหนาอะส้ม”

“พี่”

“นาย”

“อะไรครับ”

“เออ ฉันมีไรจะคุยด้วยอะแค่นายนะ”